Hebben en zijn

Wat is zijn nog in een wereld waar we niet meer opkijken van slogans als We denken geld, we dromen geld, we zijn geld? Heeft de stem van het hebben die van het zijn niet overschreeuwd? Tweeëntwintig dichters reageerden op ons verzoek het gedicht ‘Op school stonden ze …’ van Ed. Hoornik te herlezen en hierop te reageren met een of twee eigen gedichten. In het vers van Hoornik uit 1951 wordt een streng onderscheid gemaakt tussen hebben en zijn. Het hebben in de vorm van het aardse, het lichaam, de hartstocht komt er bij Hoornik bekaaid vanaf en ook de toestand zijn is nauwelijks een strijd in eigen gelederen te noemen: ‘Hebben is hard. Is lichaam. Is twee borsten (…) Zijn is de ziel, is luisteren, is wijken.’
Bijna een halve eeuw later is er geen dichter meer die het zo zou zeggen. Zelfs een modern religieus dichter of amateur-kluizenaar zou moeite hebben met de elders door Hoornik gebruikte uitdrukking ‘goddelijke pijn’. De dichter is geen middelaar tussen God en de mensen, hooguit een omroeper die waarschuwt voor de bedrie- glijke beelden die woorden oproepen. De dichters in deze bundel kennen hun Heidegger en Nietzsche. Hun poëzie is duidelijk niet van gisteren.